بند زبان را ببندیم و بال اندیشه را بگشائیم
" اندیشیدن را جدی بگیریم .اندیشیدن .آن چه ما کم داریم ،مردان و زنانی است که اندیشیدن را جدی گرفته باشند .اندیشیدن باید به مثابه ی یک کار مهم تلقی بشود .اندیشه ورزیدن. بند زبان را ببندیم و بال اندیشه را بگشاییم.نویسنده نباید _فقط_ در بند گفتن باشد .برای گفتن همیشه وقت هست ،اما برای اندیشیدن ممکن است دیر بشود .چرا یک نویسنده نباید مغز خود را برای اندیشیدن و برای تخیل تربیت کند ؟"
از " نون نوشتن " یادداشت های شخصی محمود دولت آبادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر